پایگاه فرهنگ مالیاتی کشور،در ابتدا باید تعریفی از مالیات داشته باشیم که به بیان بهتر ، مالیات مقدار پول و یا مالی است که شهروندان یک کشور طبق قانون به دولت خود می پردازند تا در جهت اداره امور کشور ، تأمین کالاها و خدمات عمومی و ضروری ، تضمین امنیت و دفاع همگانی و عمرانی و آبادانی توسط دولت مورد بهره برداری قرار بگیرد.
در گذشته سلاطین و رژیم ها ، مالیات را برای عمران و آبادانی در کشور در نظر نمی گرفتند بلکه مالیات وصول شده را جزو دارائی و گنجینه های شخصی خود قرار داده و برای گردش امور دربار مورد بهره برداری قرار می دادند ، اینگونه برخورد ناپسند زمامداران با مسئله مالیات در ذهنیت مردم مشرق زمین اثر گذاشته و موجب گشته تا اگر در مواردی هم مالیات در جهت مصلحت مردم بطور قانونی وضع گردد ، مردم سر باز زنند و به گونه ایی از پرداخت آن امتناع کنند. در حالی که مالیات یکی از منابع درآمدی اداره و تأمین بودجه ی اقتصادی کشور می باشد.
مونتسکیو در روح القوانین گفته است که در کار مالیات دو ضرورت با هم آشتی داده می شوند ؛ برای تأمین درآمدهای دولت باید هم به ضرورت های دولت توجه شود و هم به ضرورت های مردم. با تحلیلی بهتر از گفته ی مونتسکیو می توان به این مضمون دست یافت که تبیین نحوه ی مصرف مالیات عبارتست از توزیع هزینه های مندرج در بودجه بین افراد بر حسب توانایی پرداخت آنان.
این تعریف اجازه می دهد که از سه خصوصیت اصلی مالیات سخن به میان آید. نخست آنکه مالیات پیش از هرچیز به توزیع هزینه های دولتی اشاره دارد و اینکه این مخارج علت برقراری مالیات است ، دوّم اینکه چون وصول آن ضرورت دارد بنابراین منطقی و درست است و لذا الزامی و اجباری است و سوم اینکه ، تحمّل این مخارج بستگی به قدرت پرداخت افراد دارد ، بنابراین موضوع عدالت در پرداخت مالیات پیش می آید که با برابری در مقابل آن در تضاد است.
