همانگونه که شما خوانندگرامی در جریان هستید، در سحرگاه ۱۵ خرداد سال ۱۳۴۲، مزدوران رژیم ستمشاهی به خانه ی امام در قم یورش بردند و امام خمینی را که سه روز پیش از آن، به مناسبت عاشورای حسینی در مدرسه ی فیضیه، طی سخنان کوبنده ای پرده از جنایات شاه و اربابان امریکایی و اسراییلی او برداشته بود، دستگیر و دور از چشم مردم به زندانی در تهران(باشگاه افسران) منتقل کردند. امام خمینی در آن سخنرانی ضمن انتقاد شدید از رژیم ستمشاهی با مقایسه نمودن دولت پهلوی با دستگاه بنی امیه مردم را به مقاومت و قیام در برابر دستگاه ستمشاهی دعوت کرده بود. به دنبال انتشار خبر بازداشت امام اعتراضات گسترده‌ای در قم، تهران، ورامین، مشهد و شیراز برگزار شد که با شعارهایی بر ضد شاه و در طرفداری از امام همراه بود. ماموران نظامی که در نقاط مرکزی و حساس شهرهای قم و تهران مستقر بودند به روی تظاهر کنندگان آتش گشودند. تظاهرات در آن روز و دو روز بعد نیز ادامه یافت و هزاران نفر از مردم کشته و مجروح شدند. فجیع‌ترین حادثه، قتل عام دهقانان کفن‌پوش ورامینی بود که در پشتیبانی از امام راهی تهران شده بودند. مأموران نظامی در سر پل باقرآباد با آنها روبرو شده و با سلاحهای سنگین آنها را قتل عام کردند.
دراین راستا،پایگاه فرهنگ مالیاتی کشور ، دراین یاداشت به موضوع قیام 15خردادسال42،از منظرفرهنگی پرداخته که درادامه می خوانیم.
